Hologram Hoofdstuk 2


2-12 Wat was er het eerst, het Universum, het leven of de nullen en enen 
(simulatie)?

Laten we nog eerst even het woordje simulatie aandacht geven.

“Simulatie
Een simulatie is een nabootsing van de werkelijkheid, in veel gevallen met 
behulp van een model van die werkelijkheid. Een simulatie is een dynamisch 
proces. Vanuit een gegeven uitgangssituatie, laat een simulatie zien hoe deze 
situatie verandert en zich ontwikkelt in de loop van de tijd. Het model geeft 
daarbij als het ware de regels aan volgens welke deze verandering plaatsvindt.”

“Toepassingen
Modellen zijn er in vele vormen en dientengevolge geldt hetzelfde voor simulaties. 
Zo kan het besturen van een trein of vliegtuig via een simulatie worden 
nagebootst, of de gevolgen van een stormvloed, maar ook de politieke 
besluitvorming in een gemeenteraad of de ontwikkeling van de nationale 
economie.
Voordelen van een simulatie zijn dat deze plaatsvindt in een gecontroleerde, 
welomschreven omgeving, en dat deze kan worden uitgevoerd zonder de 
werkelijkheid te beïnvloeden. De lessen die uit een simulatie worden geleerd 
kunnen vervolgens worden gebruikt om in de werkelijkheid verstandige 
beslissingen te nemen en fouten te vermijden.
Als het model geen goede beschrijving van de werkelijkheid is, het vertrekpunt 
verkeerd is gekozen, onjuiste veronderstellingen worden gemaakt of geen 
rekening wordt gehouden met onzekerheden, kan simulatie echter leiden tot het 
trekken van voorbarige of foute conclusies. Een extreem voorbeeld daarvan treft 
men aan in de psychiatrie, als iemand een ziekte, probleem of klacht voorwendt 
of veinst: deze persoon simuleert gedrag dat hoort bij een model (zoals een 
ziektebeeld) dat zijn werkelijke toestand niet goed beschrijft.
Fiscaal gezien spreekt men van simulatie wanneer de contractpartijen de 
gevolgen van hun overeenkomst niet aanvaarden.”

“Computer
De computersimulatie in de toegepaste wetenschap is tegenwoordig zo bekend 
dat deze voor leken vaak als 'de' simulatie geldt. Veel vakgebieden kennen 
modellen die zo uitgebreid of complex zijn dat simulaties zonder een krachtige 
computer eenvoudig niet mogelijk zouden zijn. Zo gebruikt de verkeerskunde 
computers voor modellen om de verkeersafwikkeling mee na te bootsen. In de 
meteorologie zijn computers onontbeerlijk voor de weersvoorspelling.”

“Soorten simulatie
Simulaties kunnen verschillende doeleinden dienen en verschillen dan ook 
navenant van vorm. Zo kan er onderscheid worden gemaakt tussen:
simulaties die de werkelijke ontwikkeling zo getrouw mogelijk nabootsen, of juist 
de gevolgen van een ingreep daarin of een onverwachte gebeurtenis;
deterministische simulaties die volledig causaal zijn bepaald, en stochastische 
simulaties die een element van willekeur toelaten (bijvoorbeeld op basis 
trekkingen volgens een kansverdeling);
simulaties binnen een bekende (tijds-)ruimte en simulaties die dienen voor het 
maken van (toekomst-)voorspellingen;
simulaties die geheel 'op papier' plaatsvinden en simulaties, bijvoorbeeld in 
spelvorm, waar menselijke beslissingen onderdeel van uitmaken.”

De vraag

Nu komen we op een vraag waar vele geleerden hun hoofd over gebroken hebben 
en het logisch antwoord is dat Universum via een oerknal is ontstaan en dat zo het 
geheel proces in werking is getreden en we nu kijken naar miljarden lichtjaren 
oud systeem. 

Goed, we strepen tijd en afstand in deze theorie weg en dan lijkt het er sterk op 
dat alles nu pas aan het ontstaan is! 
Okay, niet te pakken!
Dat is begrijpelijk omdat we heel diep vastgeroest zitten in een megacomputer 
vol vragen en vage antwoorden gebaseerd op tijd en afstand.

We hebben net even de definitie gezet van wat simulatie is en dan zien we dat het 
woordje veel omvat en dat het alle kanten op kan gaan. Simulatie kan zijn de 
werkelijkheid maar ook juist de verwachte werkelijkheid! Men probeert de 
werkelijkheid na te bootsen zo natuurlijk getrouw mogelijk en dat gebeurt de 
laatste jaren veelal via een computermodel (nullen en enen).

Nu hebben we al eerder aangehaald in vorige stukken dat het steeds duidelijker 
aan het worden is dat we als wereldbevolking bestuurd worden door een machtige 
macht. Deze macht hebben we altijd omschreven als zijnde “goden” en 
“buitenaardse wezens”. Dan kom ik op mijn zienswijze en stel ik de vraag: 
Wat als we inderdaad, zoals in de cyclus The Matrix, in een fakewereld leven en 
dat we in een omgeving leven die niet werkelijk zo is? En dat wel verklaart 
waarom ik onder andere diverse werelden zie en ik me daar ook in kan bewegen!

Wat als de fakewereld, zoals ons voorgehouden, niets anders is dan nullen en 
enen? 
En dat er nu meerdere mensen en zelfs wetenschappers door gaan krijgen waar 
men zich werkelijk in bevindt? 
Wat als de wetenschap nu door gaat krijgen dat alles een zeepbel is en deze 
doorgeprikt kan worden?
Dat we door gaan krijgen om in andere dimensies te komen en dat men weet 
de poort van het ware (virtuele) leven te kunnen passeren? 
Is het gehele Universum zoals wij het zien niet een simulatie programma?
Is het zo dat wij daarin ons leven moeten leiden puur omdat de oude beschaving 
onze energie nodig heeft? 
Zijn wij niet hun energiecentrale?

Op vraag één, fakewereld, krijgen we steeds meer bevestigingen en we zien ook 
dat de huidige wetenschap duidelijk steeds meer afwijkt van zijn oude zienswijze 
en een opening aan het creëren is dat we wel eens mogelijk in een grote leugen
 leven. We zien dat ook bij de daaropvolgende vraag steeds meer gegevens en 
beeldmateriaal verschijnen over “poorten” die dan nog wel onbekende 
bestemmingen hebben maar wel steeds meer zichtbaar zijn voor ons 
wereldburgers. En dan is het één plus één om te weten dat we duidelijk niet via 
poorten naar andere werelden gaan maar door de illusie te prikken en zo in andere 
werelden terecht kunnen komen. Poorten zijn namelijk niet nodig om je te 
verplaatsen naar andere werelden. Poorten zijn een menselijke voorstelling die 
we steeds meer zien verschijnen in onze wereld. We zullen die poorten simpel 
moeten gaan zien; van ontsnappen vanuit deze illusie naar een ander geheel. 

Ik persoonlijk zie daarom onze wereld als bijvoorbeeld een menselijk lichaam, 
dier of plant. Zie het lichaam eens als een universum op zich maar als het lichaam 
gaat bloeden door een snee in het omhulsel, verlaat het bloed in voor hem totaal 
andere wereld! Dat zien we in de dierenwereld maar ook in de plantenwereld met 
hun sappen. We zien het ook in de microscopische wereld. Zo wordt het steeds 
duidelijker dat het dus allemaal werelden in werelden zijn. Onze aardbol, als 
wereld, is een deeltje (bloeddruppel) voor een weer groter geheel. Dat maakt 
dat wij verstrengeld zijn in de getallen. En zo mega afstanden zien en de tijd 
koppelen aan afstanden.

Als men de energievelden gaat zien van alles om je heen merk je dat het een grote 
machtige simulatie is waar we ons in bevinden en dat we niets meer zijn dan die 
ene proton, bacterie of druppel bloed die nodig is om het geheel te voeden. 

Dan komen we dus op de laatste vraag over de energiecentrale en dan ook is dat 
te bevestigen door te gaan kijken wat en hoe de energiewereld is opgebouwd. 
Men heeft dat in The Matrix cyclus willen uitbeelden en in mijn ogen is het een beetje 
te simpel daar neergezet om zo toch herkenbare menselijke elementen te plaatsen 
daar waar de ware energiewereld is. Het is ook moeilijk te omschrijven omdat het 
iets is waar nog geen werkelijke termen voor zijn. Het bestaat voor ons niet. Verder 
is er het feit dat er is gebleken dat het “niets” in de ruimte veel meer energie bevat 
dan het “iets” en dan zou juist de energie van het “iets” als niets er uit moeten zien, 
door onze ogen gezien!

Het kan ook niet anders, het is juist ons “niets” dat iets is omdat het anders geen 
geheel kan zijn. De kracht namelijk van de energiewereld is dat het van “niets” iets 
kan genereren omdat het een deel van de energie is. Energie is namelijk een 
speling tussen negatief en positief of te wel nullen en enen. Als voorbeeld, bij een 
persoon die verwond is of een ernstige ziekte heeft kan men zien aan de felle 
plaatsen die in zijn/haar lichaam zijn. Een gezond persoon bezit juist niet die 
overdosis aan licht maar is een eenheid van het totaal. Als men sterk opgelicht 
is of plaatsen heeft die sterk licht uitstralen, wat een ophoping is van negatieve 
energie, is dat duidelijk te zien. Dan zullen de verkeerde energie en die persoon 
als een negatieve energiebron fungeren en zo een stoorzender zijn van het geheel. 
Het is dan de energiewereld die dit aanpakt en dan de energie af zal laten vloeien 
naar waar het weer nodig is in het geheel. 

Okay verwarrend? 

Klopt, want er wordt altijd beweerd, zeker onder de personen die het licht gezien 
hebben, dat ze het licht zijn en het lichtbron vertegenwoordigen. Nu, dat is ook weer 
een kromme menselijke gedachte. Het is duidelijk dat ik het in de energiewereld dan 
ook compleet anders zie. Die overdaad aan licht is een van de redenen waarom er 
zo veel scheef is in de wereld. Het “niets” vertegenwoordigt het Universum en de 
kern van het leven is een opeenhoping van energie. Door alle lichtende objecten 
op één lijn te houden en het voor de energiewereld te laten werken, waar je 
overigens het bestaansrecht vandaan haalt, is het belangrijk dat er evenwicht is 
tussen dat niets en iets. Verstoorde delen zien we veel in steden en mensen die 
werkelijk een grote vuurbal zijn en negatieve energie zijn. Daarentegen als je in 
de natuur bent en op plaatsen komt waar de mens nog niet zijn sporen te veel heeft 
achtergelaten, zie je een harmonieuze eenheid en een overvloed aan energie in de 
vorm van het niets.

Het blijft moeilijk uit te leggen merk ik en ik denk dat ik het zo moet stellen.
De kracht en de ware energie moeten we als zwart (niets) zien en de verstoorde 
energie als overmatig licht en laten we zeggen, vuurbol!
 
Met dit gegeven is het ook uitgelegd waarom ons leven in dit universum opgebouwd 
is uit nullen en enen, in natuurlijke termen plus en min of zoals ik zo juist stelde licht en 
donker.

We weten dat de huidige wetenschap nog te veel werkt in het zichtbare lichte gedeelte 
omdat, volgens de oude geleerden, in het niets of te wel het zwart simpel niets is. Als 
we dat anders gaan zien en we gaan wroeten in het zwarte zogenaamde “niets”, zullen 
er zeer veel antwoorden gegeven worden op de vragen die nu met het licht niet te 
verklaren zijn. We zoeken simpel onze antwoorden op de plaatsen waar deze 
antwoorden niet zijn!

Ik ga even nog door op het zwart, over het niets, om het verder door te laten dringen. 
Alles is op zijn plaats en veel gooien we het in onze wereld op “gravitatie” of te wel 
“zwaartekracht” en men denkt dat deze gravitatie alleen maar gaande is, tot dusver, 
hier op deze aardbol. Ook dat is weer het omgekeerde denken en interpreteren en het 
zeker niet zo te zien is in de wereld van de energie. Letterlijk alles wordt bij elkaar 
gehouden door gravitatie en alles is één geheel. Die bloedcel zwerft niet op zijn eigen 
door je lichaam maar gaat die weg waar het hart het naar toe pompt! Dat zien we 
duidelijk in alle levende wezens maar ook bij de aarde, het zonnestelsel en zo het 
gehele universum! Alles heeft zijn plaats en alles gaat de weg waar het naar toe 
gestuurd wordt! 

Wie stuurt en waarom?

Wie en waarom, zijn vragen die we helaas niet kunnen beantwoorden omdat we 
nauwelijks kunnen bevatten waar we in leven. Gaan we het plaatsen in wat we wel 
kunnen zien dan is er voor elk leven, of dat het nu een Nano deeltje is of een olifant, 
een reden waarom die juist op deze plaats aanwezig is. Zonder dat ene Nano deeltje 
is het niet meer die energiebron die daar is geplaatst en die olifant doet juist op die 
plaats zijn werk voor het geheel. Zo heeft elk deeltje, elk wezen een weg te gaan en 
allemaal om bepaalde energieën te vergaren en weer uit te zenden. Het waarom zou 
men kunnen plaatsen in het deel uitmaken van de totale energie. Wat de totale 
energie is, is weer alles wat gekoppeld is aan die bron en dat is volgens onze kennis 
tot dusver alles wat leeft en alles wat men momenteel ziet en dat tot sterrenstelsels toe.

Het grote probleem is met ons mensen dat er meer is wat we niet zien dan dat we 
wel waar kunnen nemen.

Ja, allemaal een beetje hocus pocus en ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet 
waarom ik zo diep in deze materie ga. Want is er wel iemand die het leven ook zo 
ziet en zo beleeft? Wie ziet ook de echte energie en wie wil het überhaupt zien omdat 
ze bang worden van wat en waar ze in leven. Ik moet je hier het antwoord schuldig 
laten omdat voor mij het plaatje zo duidelijk is. Ik zie de energie, ik zie de werelden 
en ik denk dat ik soms te ver in de materie duik en ik gezien word daarom als een 
fantast en misschien wel een achterlijke. Niet dat ik me daar verder aan stoor maar 
door deze menselijke gedachte worden zaken al snel aan de kant gezet als zijnde 
achterlijk. Helaas vele zijn mij daarin al voorgegaan maar het let me niet om toch 
deze zaken vast te leggen.

Zelf denk ik dat we onder andere een deel van het antwoord kunnen vinden bij die 
wezens die gebruik maken van onze aarde levend onder onze aardkorst. Doordat 
zij ook weten te reizen in de diverse dimensies moeten zij ook meer weten wat er 
achter die deur zit. Ja, ik maak deze reizen ook en ja, ik zet neer van wat ik zie. 
Maar of het bewijs is kan ik niet zeggen. Wat is mijn woord tegenover een wetenschap 
en een leger aan ongelovige omdat zij dit niet kunnen zien? Ik wil het gewoon houden 
op mijn bovenstaande verklaring en ik blijf mijn reizen maken.

Wel wil ik verder nog meegeven dat het voor iedereen eens interessant zou zijn 
zich toch meer te verdiepen, al is het plaatjes kijken, in de oudheid. Want al lijken 
vele van deze afbeeldingen simpel en ook veelal onbegrijpelijk doch de energie 
kan jou misschien meer antwoorden geven op de vragen die voor jou belangrijk zijn.


NAAR HOOFDSTUK 26